تعدیل ناسازگاری از طریق یادگیری در تصمیم گیری گروهی 25 ص

تعدیل ناسازگاری از طریق یادگیری در تصمیم گیری گروهی

و كاربرد آن در مصاحبه استخدامی MBA چین

خلاصه:

از تصمیم گیری گروهی، به دلیل محدودیت پایه های اطلاعاتی و دانش فردی یا به دلیل قانون تصمیم ، یك تصمیم گیرند. به تنهایی ممكن است توانایی ارزیابی آلترناتیوهای انتخابی رانداشتند.

این شرایط می تواند به ناسازگاری در نقطه تصمیم گیری گروهی منجر شد و این ناسازگاری ها تحت رویكرد های موجود به دشواری تعدیل می گردند.

بر مبنای Rough set theory ، ما رویكرد جدیدی را پیشنهاد می‌دهیم كه 2 نوع تكنیك یادگیری را همگرا می كند. این رویكرد ابتدا یك رویه یادگیری ماشینی رابكار میگیرد كه آلترناتیوهای ممكن را از تصمیم گیرندگانی كه در حال حاضر در مجموعه جایگزین تصمیم گیرنده داده شده نیستند، استخراج می كند.

در مرحله بعد این رویكرد از یك مدل یادگیری دانش گروهی برای تعیین مقادیر خصوصیت متناظر با آن آلترناتویهایی كه جدیداً یادگرفته شده اند در استخدام سازگار گروهی، استفاده می كند.

سودمندی این رویكرد را می توان بااستفاده از كاربردش در مصاحبه استخدامی MBA چین اثبات نمود.

مقدمه

پیچیدگی روزافزون محیط اقتصادی اجتماعی، بررسی همه ابعاد مساله تصمیم گیری برای یك تصمیم گیرنده تنها (DM) را دشوارتر ساخته است و در نتیجه سازمان های بسیاری از گروهها از فرایند تصمیم گیری استفاده می كنند. برغم بعضی مشابهت ها، تصمیم گیری گروهی (GDM) با تصمیم گیری چند معیاره (MADM) فرق دارد MADM از نقطة نظر اقتصادی یا اجتماعی صورت می گیرد. در هر دو مورد معیارها و ارتباطات / تعاملات دو جانبه آنها به صورت شبكه مدل سازی می شوند. در MADM تعاملات بین معیارها در پی یانین یانسخ رضایت بخش بجای پاسخ بهینه هستند در حالی كه GDM به دنبال بهنیه ساختن نتایج حاصل از تصمیم گیرندگان متفاوت از طریق تعدیل ناسازگاری و همگرایی گروهی می باشد.

تحقیق پیشینه در GDM بررسی كرده است كه چگونه اعضا گروه با سود جمعی اما اطلاعات متفاوت و توانایی های تصمیم گیی متفاوت ، در جهت گرفتن تصمیات بهینه كه از منابع اعضا استفاده می كنند. یكی و متحد می شوند معمولاً این رویه دارای تأثیر دو جانبه است زیرا انتخاب در یك مرحله اتفاق نمی افتد.

بر مبنای این تحقیق اخیر [6] ما رویه GDM را در یك فرایند 4 مرحله ای كه در شكل 1 نشان داده شده است خلاصه كردیم.

ایجاد مجموع جایگزین مقدماتی (اولیه) : قدم اول

(مجموعه جایگزین اولیه)

تصمیم گیری فردی  : قدم دوم

(ارزیابی آلترناتیوها)

تعدیل ناسازگاری  : قدم سوم

(ارزیابی تعدیل شده)

جمع بندی اولویت های گروهی : قدم 4

(نتایج تصمیم گیری گروهی)

رضایت بخش

توقف

شكل 1: نمایش فرایند تصمیم گیری گروهی

در شكل فوق، مستطیل هایی كه گوشة منحنی دارند و به دنبال هر مرحله آمده اند نتیجه آن مرحله هستند.

قدم اول فرایند ایجاد مجموعه ای از آلترناتیوهای اولیه می باشد. این مجموعه به عنوان تابع مساله تحت مطالعه از پیش فرض می شود و یا تصمیم گیرندگان گروه آن را ایجاد می كنند. در قدم دوم هر تصمیم گیرنده هر یك از عناصر این مجموعه را ارزیابی می كند (قدم 3 ) نتایج ناسازگار حاصل از تصمیمات هر تصمیم گیرنده با تصمیم گیرنده های دیگر تعدیل می شوند. در قدم 4 برای رسیدن به سطح قبول ناسازگاری نتایج حاصل از تصمیم گیری های هر فرد برای دستیابی به تصمیم گروهی همگرا می شوند.

اگر تحقیقات GDM مجموعه آلترناتیوهای اولیه یكسانی را از پیش فرض می كنند و در اختیار هر یك از اعضاء گروه قرار می دهند و سپس به تعدیل ناسازگاری ایجاد شده و مكانیزم های تجمعی اولویت گروهی می پردازند [7-9] ولی در عمل این فرض به حقیقت نزدیك نیست.

1)        نیازهای مساله تصمیم گیری : اگر مجموعه آلترناتیوهای اولیه ای كه از سوی مساله تصمیم گیری ارائه می شود اندازه بزرگی داشته باشد معقول و معمول است كه هر یك از تصمیم گیرندگان در گروه نیازمند انتخاب و ارزیابی یك زیر مجموعه از آلترناتیوها باشند این چنین ناسازگاری از سوی تصمیم گیرندگان وجود مجموعه هایی آلترناتیوهای ناهمسان را الزامی می سازد.

به عنوان یك نمونه آزمون ورود مدیر ارشد اداره كل تجارت چین (MBAEE)  كه شامل 9 قدم است بیشتر آن شامل فرایندهای GDM است همراه حذف بازی ها.

متخصصان تشكیلات اقتصادی دانشگاهها متقاضیان MBA را بر اساس دانش خدشان درگرفتن تصمیمات ارزیابی می كند اگر فرض كنیم 220 نفر متقاضی MBA آماده شركت در آزمون ورودی هستند . حداكثر 80 نفر با توجه به محدودیت های تسهیلات آموزشی می توانند قبول شوند.

بنابراین این متخصصان باید حداكثر 120 نفر را مورد ارزیابی و انتخاب قرار دهند (بیش از 80 نفر باید انتخاب شوند كه این امر به دلیل ناسازگاری بالقوه بین تصمیم گیرندگان و امكان حذف افراد در آزمون های اضافی بعدی است)

می توان مشاهده كرد كه اگر چه به همه تصمیم گیرندگان در گروه مجموعه همسالن از 220 متقاضی MBA داده شده است 120 متقاضی كه از سوی هر تصمیم گیرنده انتخاب می شوند ممكن است باانتخاب دیگران متفاوت باشد.

بنابراین از نقطه نظر GDM و یعنی تعدیل ناسازگاری و تجمع اولویت گروهی، مجموعه آلترناتیوهای ناهمسان بین تصمیم گیرندگان وجود دارند.

2)        مجموعه های آلترناتیو های اولیه كه تولید می شوند از سوی تصمیم گیرندگان متفاوت

اگر  یك مجموعه آلترناتیو های اولیه از سوی یك تصمیم گیرنده ایجاد شود تصمیم گیرندگان متفاوت در یك گروه مجموعه های آلترناتیو متفاوت دارند، بیش ترین چالش كاری در قدم 3 در شكل 1 تعدیل كردن ناسازگاری های بین آن مجموعه ها است. همانطوركه اخیراً ذكر شد ما این موضوع را به عنوان یك مساله تحقیقی جدید همراه با عرصه GDM پیشنهاد می دهیم.