مبانی نظری و پیشینه سازگاری اجتماعی و تحصیلی

فایل دانلودی مبانی نظری و پیشینه پژوهشی ویژه ی فصل دوم پایان نامه با موضوع سازگاری اجتماعی و تحصیلی همراه با منابع کامل درون متنی به شیوه apa و منابع پایانی داخلی و خارجی و رفرنس نویسی دقیق

بخشهایی از متن مبانی و پیشینه نظری

سازگاری

در لغت نامه دهخدا، سازگاری؛ موافقّت در کار، حسن سلوک و در مقابل ناسازگاری؛ بدسلوکی، بدرفتاری و سازگاری نکردن معنی شده است. وقتی می گوییم فردی سازگار است که پاسخ هایی که او را به تعامل با محیطش قادر می کند، آموخته باشد و به طریقی قابل قبول با اعضای جامعه خود رفتار کند تا نیازهایی در او ارضا شود. روان شناسان همچنین سازگاری فرد را در برابر محیط مورد توجّه قرار داده اند و خصوصیّاتی از شخصیت را بهنجار میدانند که موجب سازگاری فرد با محیط خود می گردد، یعنی با دیگران در صلح و صفا زندگی کند و جایگاهی در جامعه برای خود به دست آورد. بعضی دیگر از روان شناسان معتقدند که اگر لغت سازگاری در معنای همنوایی با اعمال و اندیشه های دیگران اعمال شود، دیگر نمی توان توصیفی از شخصیّت سالم به عمل آورد،آن ها بیشتر بر ویژگیهای مثبتی مانند فردیت، آفرینندگی و شکوفایی استعدادهای بالقوه تأکید دارند. سازگاری را می توان، ثبات عاطفی و جسارت در روابط اجتماعی ونیز علاقه به تحصیل در فرد دانست که به صورت عاطفی، اجتماعی و آموزشی دیده می شود.به هرحال سازگاری یعنی تطبیق یا وفق دادن شخص نسبت به محیط، مثلا وقتی می گوییم یک فرد نسبت به محیط سازگار است، یعنی در گروهی که به آن متعلق است سازگارشده است. ورشل و گوتالز ضمن اعتقاد به پیچیده و سخت بودن ارائه تعریفی مورد توافق از سازگاری درجایی، به طور کلی چنین مینویسند: سازگاری عبارت است از وظیفه روزمره ما درکنارآمدن با خود، محیط خویش و کسانی که با آنان در ارتباط هستیم. در ادامه این فرایند را مشتمل می دانند بر:

1) یادگیری و درک کردن پیرامون خود و محیط اجتماعی و مادی خویش.

2)به کارگیری اطلاعات برای تنظیم اهداف واقعی.

3)استفاده از تواناییهایی جهت کنترل محیط و سرنوشت خود، تا آنجایی که بتوانیم به اهدافمان نایل آئییم.

4)حساسیت داشتن نسبت به نیازها و دغدغههای سایرین، به گونهایی که نقش مثبتی در زندگی داشته باشیم.

مفهوم سازگاری از زیست شناسی به حیطه روان شناسی وارد شده است.این مفهوم از اصطلاح زیست شناختی سازش، الگوگیری شده است. سازش به مجموعه کوششهایی اطلاق می شود که یک نوع خاص از موجودات زنده، برای سازگار شدن یا ایجاد تغییر در محیط خود اعمال کنند. اما، انطباق یا سازگاری فرایند پویا است که در طی این فرایند ارگانیزم سعی می کند تا بین آنچه که انجام می دهد یا می خواهد انجام دهد و همچنین با آنچه که محیط و جامعه طلب می کند، توازن برقرار کند. در معنا و تعبیر دیگر، سازگاری فرایندی است که در طی آن رفتارها، افکار و احساس های خودمان و دیگران را می فهمیم و آنها را تغییر می دهیم و در پرتو آن به حدی از تحول می رسیم که بروز راهبردهای مواجه ای لازم و مفید برای مقابله با نیازها و چالش های روزانه امکان پذیر می گردد. اکثر رفتارها، افکار و احساس های ما می توان به محوری متشکل از جنبه های شخصیتی، اجتماعی و زیست شناختی مربوط دانست.یعنی بخشی از آن به ویژگی های شخصیتی یا دیگر خصوصیات روان شناختی، بخش دیگربه نیرو ها و فشارهای اجتماعی و بخش سوم، به بنیادهای زیست شناختی اختصاص دارد و تعیین کننده اساسی رفتارها، افکار و احساسات در یک موقعیت خاص، یکی از سه عامل مذکور خواهد بود؛ اگرچه ممکن است در بعضی موقعیّت ها یا موارد نیز دو عامل همراه هم یا هر سه عامل به طور مشترک در تعامل با هم دیگر، رفتارها، افکار و احساسات را به وجود بیاورند و سازگاری فرد را تأمین کنند.

سرعت زیاد در تغییرات جامعه و بروز تحولات تکنولوژیک، نیازها و خواست های جدید را به و جود می آورد؛ نیازهای ایجاد شده، مجموعهای از فشارهای روانی را بر فرد تحمیل میکند و سازگاری او را بر هم می زند. با وجود این، سازگاری ایجاد شده در یک موقعیت، به معنی سازگاری در موقعیت های دیگر نیست.به عبارت دیگرسازگاری موجود زنده دائم در حال تغییر است. ...

...

سازگاری اجتماعی

در زندگی بسیاری از افراد بخصوص افرادی که در محیطهای متنوّع، متراکم و صنعتی زندگی میکنند، سازگاری اجتماعی بسیار مهّمتر ازپاسخ به خواست ها و نیاز های فیزیولوژیکی و جسمی است. انسان به همان اندازه که موجودی زیست شناختی است، موجودی اجتماعی نیز هست.در تعامل اجتماعی بین فرد و مردم و بین گروههایی از مردم، لازم است تا بعضی از نیازهای اولیه برآورده شوند.از سوی دیگر اغلب مردم، در رقابت با یکدیگر کار میکنند و در بسیاری از موارد فقط به منظورجلب رضایت افراد دیگر فعالیّت می کنند.یک تفاوت عمده و اساسی در سازگاری فیزیولوژیکی و سازگاری با نیازهای اجتماعی مشهود است، وقتی که نیاز جسمانی برآورده نشودحیات انسان دچار مشکل می شود، امّا زمانی که انسان در نائل شدن به سازگاری اجتماعی شکست میخورد؛ حیات او ادامه مییابد و کماکان به سعی خود ادامه می دهد حتی اگر تلاش های او بی تأثیر باشند یا ازکوشش های خود ناراضی باشد. بنابراین سازگاری نامناسب یا ناقص، نوعی چالش و تداوم فعالیت ها را در مسائل اجتماعی نشان می دهد.

سازگاری و در رأس آن سازگاری اجتماعی یک مفهوم نسبی است و تحت تأثیر فرهنگ ها و اعتقادات از جامعه ای به جامعه دیگر فرق میکند. از طرفی رفتار آدمی تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله خانواده، دانشگاه، گروه همسالان و سایر عوامل اجتماعی قرار دارد و شخصیّت انسان در صورتی به کمال می رسد که بین او ومحیط پیرامونش تعادل و تعامل مناسبی صورت پذیرد.فشارهای اجتماعی به وضوح تأثیر فراوانی بر رفتار فرد دارد. از طرف دیگر انسان موجودی انعطاف پذیر است. او نه تنها با محیط سازگار می شود، بلکه محیط را بر طبق خواسته های خود دگرگون می کند. بنابراین سازگاری و هماهنگ شدن با خود و محیط پیرامون خود برای هر موجود زنده ای حیاتی است، تلاش روزمره آدمیان جملگی بر حول سازگاری دورمی زند. هر انسان هوشیارانه یا ناهوشیارانه میکوشد، نیازهای متنوّع و گاه متعارض خود را در محیطی که در آن زندگی می کند، برآورده سازد. در شکل گیری سازگاری اجتماعی عواملی چون شیوه های تربیتی، عوامل آموزشگاهی، رفتار والدین، ارزش ها و اعتقادات حاکم، گروه همسالان، خانواده مؤثّر است.سازگاری به لحاظ روان شناسی؛ یعنی تطبیق با محیط به منظور رفع نیازهای فردی است.پورمقّدس، جریان سازگاری فرد را اینگونه بیان می کند، هرکس احتیاجات روانی دارد که باید برطرف نموده تا تعادل روانی برقرار سازد. از سازگاری اجتماعی تعاریف زیادی شده است.اسلبی و گورا سازگاری اجتماعی را مترادف با مهارت اجتماعی می دانند.از نظرآن ها مهارت اجتماعی عبارت است از توانایی ایجاد ارتباط متقابل با دیگران در زمینه خاص اجتماعی، به طرق خاص که در عرف جامعه قابل قبول و ارزشمند است.در حالی که اسلاموسکی و داون، سازگاری و مهارت اجتماعی را فرایندی می دانند که افراد را قادر می سازد تا دیگران را درک و پیش بینی کنند، رفتار خود را کنترل کنند و تعاملات اجتماعی خود را تنطیم نمایند. ...