پروژه مالی شركت كالای پزشكی شیراز

پروژه مالی شركت كالای پزشكی شیراز

مقدمه

حسابداری عبارت است از: شناسائی، اندازه گیری، ثبت و گزارش اطلاعات اقتصادی برای استفاده كنندگان به گونه ای كه امكان قضاوت و تصمیم گیری آگاهانه برای آنها فراهم شود.  حسابداری به عنوان یك نظام پردازش اطلاعات، داده‌های خام مالی را دریافت نموده، آنها را به نظم در می‌آورد. محصول نهایی نظام حسابداری گزارش‌ها و صورت‌های مالی است كه مبنای تصمیم‌گیری اشخاص ذی‌نفع (مدیران ، سرمایه‌گذاران ، دولت و ...) قرار می‌گیرد. «حسابداری به منظور جوابگویی به نیازهای انسان به وجود آمده است. به همین دلیل با گذشت زمان و به موازات گسترش فعالیت‌های اقتصادی و افزایش پیچیدگی آن ،‌ هدفها و روشهای حسابداری برای جوابگویی به نیازهای اطلاعاتی، توسعه یافته است. چرا كه اشخاص، شركت‌ها و دولت برای تصمیم‌گیری در مورد توزیع مناسب منابع مالی نیاز به اطلاعاتی قابل اتكا دارند كه این اطلاعات را به یاری حسابداری می‌توان به دست آورد. از سوی دیگر انجام سرمایه‌گذاری یكی از مواد ضروری و اساسی در فرآیند رشد و توسعه اقتصادی كشور است و سرمایه‌گذاران نیز از بعد عرضه سرمایه، تا حد امكان سعی دارند منابع مالی خودرا به سویی سوق دهند كه كمترین ریسك و بیشترین بازده را داشته باشد. یعنی به دنبال برآورد ریسك سرمایه‌گذاری‌ها خواهند بود. این در حالی است كه یكی از مبانی اساسی برای محاسبه ریسك بازار شركت‌ها ، استفاده از اطلاعات تولید شده توسط سیستم حسابداری است. 

 اطلاعات حسابداری:

خلاصه اطلاعات مربوط به رویدادهای مالی مؤثر بر یك واحد اقتصادی خاص می باشد.

 شخصیت حسابداری:

واحد اقتصادی مشخص و جداگانه ای است كه اطلاعات و گزارشهای حسابداری فقط در مورد آن تهیه می شود.

انواع واحدهای اقتصادی:

مؤسسات جدا و مستقلی هستند كه با تركیب عوامل مختلف اقتصادی منافع مالكین خود را دنبال می كنند. از لحاظ مالكیت، شكل حقوقی و نوع فعالیت به شكل زیر طبقه بندی می شوند.

واحدهای اقتصادی از نظر مالكیت به سه نوع تقسیم می شوند:

 ۱- واحدهای عمومی: به طور مستقیم یا غیر مستقیم در مالكیت دولت یا سایر نهادهای عمومی قرار دارند. سازمان تأمین اجتماعی نمونه ای از این واحدها می باشد.

۲- واحدهای تعاونی: به منظور رفع نیازمندی های مشترك و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضای آن از طریق خریداری، كمك و همكاری متقابل تشكیل شده و در مالكیت اعضا قرار دارند. مانند شركتهای تعاونی.

۳- واحدهای خصوصی: این واحدها به یك یا چند نفر تعلق دارند و متعلق به بخش عمومی نیستند. مانند فروشگاهها.

 واحدهای اقتصادی از نظر هدف فعالیت به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- واحدهای انتفاعی: هر واحد اقتصادی كه با هدف سود و منفعت مادی تشكیل شود واحد انتفاعی نام دارد.

  ۲- واحدهای غیر انتفاعی: هر واحدی را كه هدف از تشكیل آن كسب منفعت مادی برای مالكان آن نباشد واحد غیر انتفاعی گویند.

 واحدهای اقتصادی از نظر نوع فعالیت به سه دسته تقسیم می شوند:

۱- واحدهای خدماتی: واحدهایی هستند كه خدماتی به مشتریان ارائه می كنند و معمولاً در قبال ارائه خدمات منفعت كسب می كنند. مانند بانكها و هتلها.

 ۲- واحدهای بازرگانی: به خرید و فروش مواد خام، فرآورده ها و كالاها اشتغال دارند. مانند فروشگاهها.

۳- واحدهای تولیدی: با استفاده از عوامل تولید به ساخت كالاهای اقتصادی می پردازند.

 واحدهای اقتصادی از نظر تعداد مالك به دو دسته تقسیم می شوند:

۱- واحدهای انفرادی: مالكیت آنها به یك نفر تعلق دارد؛ مانند فروشگاهها، مغازه ها.

۲- واحدهای غیر انفرادی: افراد، سرمایه های كوچك خود را با یكدیگر جمع می كنند و واحدهای بزرگتری را تشكیل می دهند. مانند شركتها.

- روش اولین صادره از آخرین وارده:

در این روش فرض بر این است كه گردش بهای تمام شده عكس ترتیب وقوع خریدها می باشد. یعنی آخرین كالایی كه وارد شده زودتر به فروش می رسد و آنچه باقی می ماند مربوط به قیمت های خرید موجودی های قدیمی می باشد.

با استفاده از اطلاعات مسأله قبل، كارت حسابداری كالا با استفاده از روش اولین صادره از آخرین وارده تنظیم می شود.

دارائی ها:

منابع اقتصادی متعلق به یك واحد اقتصادی كه انتظار می رود در آینده منفعتی را برای واحد اقتصادی ایجاد نماید، دارائی گویند.

دارائی های واحد اقتصادی = حقوق مالی اشخاص نسبت به دارائی های واحد اقتصادی

حقوق مالی اشخاص:

حقوق مالی اشخاص نسبت به دارائی های واحد اقتصادی شامل حقوق مالی مالك و حقوق مالی طلبكاران است.

بدهی:

حقوق مالی اشخاص غیر از مالك نسبت به دارائی های یك واحد اقتصادی را بدهی گویند.

سرمایه:

حق یا ادعای مالك یا مالكین نسبت به دارائی های یك واحد اقتصادی را، سرمایه گویند.

معادله حسابداری                      دارائی = بدهی + سرمایه

انواع دارائی ها:

۱- نقد و بانك: از مهم ترین دارائی های واحد اقتصادی كه برای خرید كالاها و پرداخت بدهی ها مورد استفاده قرار می گیرد.