مقاله دیدگاه فروید درباره منشا دین

مقاله دیدگاه فروید درباره منشا دین

چکیده ی بخشهایی از متن مقاله:

دیدگاه فروید درباره ی منشاء دین: فروید ترس را منشا اعتقاد به خدا و پیدایش دین پنداشته واین نظریه كه گاهی آن را به ماركس نیز نسبت می دهند، بسیار قدیمی و كهنه است و به روایت مورخان نخستین بار از سوی یك شاعر رومی به نام »تیتوس لوكریتوس« ، متوفای 99 میلادی، به صورت یك تخیل شاعرانه ابراز گردیده است كه »لوكریتوس« در شعر خویش سروده است: »نخست ترس بود كه خدایان را آفرید« و فروید بعد از آن شاعر، سعی كرده همین تخیل را با استفاده از مبانی روانكاوی ساخته ی خود به صورت یك واقعیت علمی درآورد واز جمله چنین می گوید: »حوادث بی حس و سوانح بی رحمی كه حیات ما را تهدید می كنند،‌اگر آنهارا به طبیعت كر وكور نسبت دهیم احساس ناامنی و بی پناهی به شدت ما را آزار می دهد. زیرا هیچ راهی برای كنار آمدن یامقابله با آن نیروهای بی روح وانعطاف ناپذیر وجود ندارد، اما اگر آن نیروها به موجودات ذی شعور و دارای عواطف نسبت دهیم،در صورت لزوم خواهیم توانست از طریق التماس و عبادت و قربانی ها، دل آن موجودات زنده را به دست آوریم« . آنگاه فروید دیدگاه خود را اینگونه خلاصه می كند:»آدمیان به جای همه ی عوامل ترس آفرین به منشا مشتركی معتقد گشته و آن را خدا نامیدند ودرحقیقت خدا مخلوق انسان است نه خالق او«(1)
...

* نقد نظریه ی فروید درباره ی منشاء دین: فروید - این دانشمند یهودی تبار - درحالی خود را به صحنه ی تحقیق در »منشاء ادیان« انداخته،كه نه تنها از ویژگیهای تمام پیامبران ادیان بلكه از ویژگی ها وخصوصیات زندگی پیامبر دین خود یعنی موسی (ع) هم آگاهی نداشته است و به هنگام طرح این نظریه از خود سئوال نكرده است (ع) در حالیكه دوران طفولیت و نوجوانی خود را در دربار فرعون گذرانده است، و در آغاز جوانی هم با دختر شعیب ازدواج كرده و بعد از مدتی همراه همسرش از مدین به سوی مصر رهسپار گشته، و در وسط راه بر قله كوه طور ناگاه وحی بر او نازل گردیده وابلاغ پیامبری و دستور انجام دادن وظایف پیامبری به او داده شده است،‌آیا چه میل سركوفته ای داشته كه به شكل والای پیامبری بروز كرده است و موسی (ع) در این زمینه ها روانكاوی با هزاران مرد بنی اسرائیلی و قبطی و مدنی كه در سن او ازدواج كرده اند و زندگی پایین تری نیز از او داشته اند چه فرقی داشته است؟ و اگر موسی (ع) تفاوتهای دیگری نمی داشت و در وسط راه برگشتن به مصر و بر قله كوه طور وحی بر او نازل نمی شد، واز راه اعجاز در برابر چشمانش عصا و مار به یكدیگر تبدیل نمی شدند و موسی بدون اینكه هیچ تفاوتی با دیگران داشته باشد، پیامبر می شد و هزاران افراد دیگر كه در جمیع جهات و شرایط،‌مساوی او بودند به حال خود باقی ماندند، آیا ترجیح بدون مرجع و نامساوی بودن مساوی ها روی نمی داد؟